Sa pagdaan ng panahon, hindi laging ang mga Old friends lang ang lagi natin makakasama, kasi may mga mamemeet din taung mga bago, like wat we have experienced this year..
We cried last graduation, not just because we are scared of college life, hindi lang rin dahil sa iiwan na natin ang school naten kung san tau lumaki, kundi dahil kase one of the major reasons why we become sad is dahil we are afraid of losing friends.. Hindi kasi natin matanggap na hindi na natin madalas makikita ang mga kaibigan natin na nakasama sa mga kalokohan, kopyahan, kwentuhan, iyakan at marami pang iba..
Eto na nga, time came para na batch na pinakamahal sa ken, my Olaa Batch 08, nagkawatak watak na, kumbaga ba sa isang straight na daan, bigla kaming nakakita ng maraming direksyon, kinailangan na namen maghiwahiwalay kaze we have to face the New Challenging World of College Life. And applying my course in this blog would somehow help me letting them know that I wont forget each of them..
Maybe I just become sentimental whenever i think of them.. hehe, namimis ko lang nga siguro classmates and friends ko noon, but does not mean, na hindi ako masaya sa mga kaibigan ko ngaun.. iba lang kasi sila.. lalo na ung mga 12 years ko ng kakilala..
Sana kapag bakasyon, hindi mabilis ang oras, para makasama ko pa sila ng mas mahabang oras, nakakalimutan ko ang mga problema sa school, coz sa mga ngiti pa lang nila, nakakataba na ng puso..
Pero lam nyo, para sa ken, mas maganda na tong bihira magkita, kase alam naten na namimis nten sila, pero, kapag andyan, binabalewala lang naman.. agree?
Kaya ikaw na nagbabasa nito, alam mo kung gano ka kahalaga saken, and im sure, ikaw din saken, kase hindi mo babasahin to, kung hindi ako mahalaga sayo.. diba diba?!
Miz ko lang ang 08s. :)
