REPRESSION: affects an individual's personality

Alam nyo ba, ayon sa Psychology professor ko, there is a word called “REPRESSION” – which means ito daw ung emotions na naiipon sa isang tao sa tuwing may mga negative things tayong naeexperience, which affects our own personalities. Halimbawa, nung bata tayo, kapag may gusto tayong ipabiling laruan sa parents natin at hindi nila maibigay yun saten, ung sadness na naramdaman mo dahil di mo nakuha ung gusto mo will be kept in your unconscious mind, kung saan naman malaki ang magiging epekto nun sa pagkatao mo ngayon. Kaya naman wag kang magtataka kung minsan at may gusto kang bilhin, mas mabilis kang magdesisyon na wag ng bilhin yun kasi nga nasa Unconscious mo na nagkaron ka na ng experience na hindi ka ibinili ng bagay na gusto mo.

Sabi nila, pag daw bibili ka sa isang shopping mall, mas mabuti kung ikaw lang mag-isa. Alam mo why? Eh kasi, pag ikaw nga lang naman mag-isa, hindi ka mahihirapan na magdesisyon sa isang bagay na bibilhin mo.. unlike sa kung may kasama ka, bestfriend mo man yan o kahit pa nga any relative mo, magdadalawa ka pang isip kung alin ang pipiliin mo, para bang sa madaling sabi… dalawang tao ang pinagdedesisyonan mo, ang sarili mo at ang gusto ng kasama mo para sayo, which is definitely not good, hindi ba..?

I turned SEVENTEEN.

It’s my birthday once again! happy kaarawan to me! :))

16 years ago, parang kahapon lang, ipinanganak ako ng 22nd day of April, year 1992 ng 4:45 am, weighing 3.6 kilos sa Maternity Children’s Hospital sa Riyadh, Kingdom of Saudi Arabia. After 5 days, with my parents - daddy ted and mama mayet, i have been sent right away dito sa pinas with the care of my dear relatives especially my daddy nge and mommy rosie as well as my lola mading, my ate cousin and my older brother Vin.

And now, look at me, - the NICKS you've known for so long is now a seventeen-year-young boy, now a grown good-looking young adult (haha, bday ko, pagbigyan ako! haha), standing about 5’7" and weighing 170 pounds ( ambigat ! waaa).

Time is really fast!

AMV, my second home. (a tribute for my Geegeenazer Family -- 1a19)

The sun wasn’t yet there in his place and the moon still smiles as he watches the darkened world of Manila. It’s not yet time to wake up, so I went back to my marshmallow bed and tried to sleep again. The feeling of being nervous and the excitement blends in as if I would blow my heart out of my mouth. My eyes were shut but my mind is up, thinking of things that would probably happen for this special day of my life – my first day in college life.

I was awakened by the roaring jeepneys and the rising temperature in my room. Oh no! It’s almost 1 P.M and I have to get myself ready for the class. I won’t ever forgive myself if I will be late this day. I ran into the wash room to wash my face. I took my breakfast-lunch for 10 minutes and went back to my room to pack my bag for school. After I took my bath, I ran to my room again to get myself ready and finally walked through the wide street of Concepcion until I reached Dapitan street 30 minutes before my class.

Another Valentine's Day has passed.

16 years na… never had a girlfriend.

Yan ang hirap kase sa mga katulad kong torpe.. hindi masabi ung feelings nila sa babaeng napupusuan. Siguro takot lang ako sa rejection.

Lalo na sa katulad kong mababa na nga ang self-esteem, baka lalo pa bumaba.. mahirap na, baka maging EMO na akong tuluyan.. hehe..

We all know, "being single is not being for anyone.. but for being with everyone.." --- DAW.. waah.. syempre palusot yan ng mga hindi matanggap ng single pa rin sila till now.. haha.

pero sa bagay.. totoo naman.. if you have a relationship with the opposite sex, diba parang may limit ang wants.. like. bawas oras sa DOTA, bawal vices, bawal friendship sa ibang girl o boy, dapat aral muna, et cetera.. hmm.. palagay nyo?? pero may point din naman ung mga in a relationship.. haha.. syempre iba pa rin yung may nagcacare.. may nakakaalala, may nagmamahal.. diba?

para sa mga walang kadate ngayun.. hayaan nyo na.. sigurado naman punuan ang mga resto at mga park.. saka, ipanuod nyo na lang ng sine with your family.. or pede ring , just stay at home at matulog.. nakapagpahinga ka pa..

alam nyo, hindi naman “WEAKNESS” ng isang tao kung wala syang karelasyon.. siguro, may kanya kanya lang tayung priority sa buhay, kaso nga lang sa iba, lovelife nauuna.. sa iba naman studies.. or work.. pero sabi nga, may oras at lugar para sa lahat ng bagay.. kung di mo pa oras para dun.. pagpasensyahan mo na muna.. darating ka din dun..

sa mga couples.. go on.. tingnan naten ang itatagal nyo!.. waaah.. ang bitter ko naman.. hehe..

at saka.. ako na lang, for example.. ive never been in a relationship.. i just cant tell her wat i really feel for her.. masyado na nga ata ako takot, pero balang araw naman masasabi ko din un.. di lang siguro sa ngayon..

eh kase ang nililigawan ko pa ngaun at nililigawan ng karamihan ay si UNO.. mas nakakalungkot kung si SINGKO ang sumalo.. diba diba?

cheer up na.. valentines isn't just for couples.. its for everyone who loves and being loved.. kaya it is for everyone..



HAPI VALENTINE’s DAY sa lahat! :)

I miss my Highschool Friends

Sa pagdaan ng panahon, hindi laging ang mga Old friends lang ang lagi natin makakasama, kasi may mga mamemeet din taung mga bago, like wat we have experienced this year..

We cried last graduation, not just because we are scared of college life, hindi lang rin dahil sa iiwan na natin ang school naten kung san tau lumaki, kundi dahil kase one of the major reasons why we become sad is dahil we are afraid of losing friends.. Hindi kasi natin matanggap na hindi na natin madalas makikita ang mga kaibigan natin na nakasama sa mga kalokohan, kopyahan, kwentuhan, iyakan at marami pang iba..

Eto na nga, time came para na batch na pinakamahal sa ken, my Olaa Batch 08, nagkawatak watak na, kumbaga ba sa isang straight na daan, bigla kaming nakakita ng maraming direksyon, kinailangan na namen maghiwahiwalay kaze we have to face the New Challenging World of College Life. And applying my course in this blog would somehow help me letting them know that I wont forget each of them..

Maybe I just become sentimental whenever i think of them.. hehe, namimis ko lang nga siguro classmates and friends ko noon, but does not mean, na hindi ako masaya sa mga kaibigan ko ngaun.. iba lang kasi sila.. lalo na ung mga 12 years ko ng kakilala..

Sana kapag bakasyon, hindi mabilis ang oras, para makasama ko pa sila ng mas mahabang oras, nakakalimutan ko ang mga problema sa school, coz sa mga ngiti pa lang nila, nakakataba na ng puso..

Pero lam nyo, para sa ken, mas maganda na tong bihira magkita, kase alam naten na namimis nten sila, pero, kapag andyan, binabalewala lang naman.. agree?

Kaya ikaw na nagbabasa nito, alam mo kung gano ka kahalaga saken, and im sure, ikaw din saken, kase hindi mo babasahin to, kung hindi ako mahalaga sayo.. diba diba?!

Miz ko lang ang 08s. :)